Wbrew większości opinii o wielkości owego obrazu w mojej opinii film sam w sobie jest poprostu dobry. Inną zupełnie kwestią staje się jego odbiór który za sprawą subtelności ukazania filmowej rzeczywistości i wielu interesujących zabiegów operatorsko-reżyserskich otwiera przed widzem ocean możliwości interpretacyjnych. Samotność, niezrozumienie, ból i złość to wszystko już było lecz dzięki nie nachalności dzieła możemy to wszystko skonfrontować ze sobą, przefiltrować postaci bohaterów przez własną dusze tworząc pogląd osobisty. Bergman daje nam składniki, puzzle, pojedyncze elementy układanki, które choć wcześniej złożone przez niego dają nam możliwość własnej konfiguracji.